METODA PNF

Czas na kilka słów o metodzie ćwiczeń rehabilitacyjnych głównie stosowanych przy chorobie SM. Właśnie tego typu ćwiczenia zawsze wykonuję jak mam rehabilitację.

Metoda PNF (Proprioceptiv Neuromuscular Facilitation) - czyli torowanie nerwowo-mięśniowe. Podstawowym celem terapii jest praca nad funkcją, której chory potrzebuje. Siła mięśni, zakres ruchu, co jest ważne w tradycyjnym postępowaniu terapeutycznym. Koncepcja ta zaleca postrzeganie chorego w sposób holistyczny, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała.

Główne założenie terapii to facylitacja (torowanie, ułatwianie) ruchów stymulująca w odpowiedni sposób układ nerwowo – mięśniowy. Aby tego dokonać wykorzystuje się bodźce: eksteroreceptywne (przez skórę ,oczy, słuch) jak i proprioreceptywne (przez układ ruchu). Terapeuta wykorzystuje szereg stymulacji np. dotykową przez kontakt manualny na skórze pacjenta, wizualną przez kontakt wzrokowy, werbalną, gdy krótko i rzeczowo opisuje ruch jaki zaraz będzie wykonywał. Pobudzanie proprioreceptorów, które znajdują się w mięśniach, ścięgnach, w torebkach stawowych, następuje poprzez rozciągnięcie („stretch”) grupy mięśni, co daje również odpowiedni ruch w stawie i napięcie struktur miękkich. Metoda uwzględnia odczuwanie własnego ruchu oraz skupia się na ułatwianiu ruchu zgodnego z fizjologicznymi sposobami wykonywania jak najbardziej skutecznej czynnościowo aktywności ruchowej zwłaszcza w kontekście równowagi. Akurat ta część jest dla mnie najtrudniejsza, ale najbardziej istotna.

WSKAZANIA:

1. Stwardnienie rozsiane (SM)

2. Choroba Parkinsona.

3. Przebyte incydenty naczyniowe Ośrodkowego Układu Nerwowego w postaci udarów niedokrwiennych oraz krwotocznych mózgu

4. Wszelkie choroby powodujące zaburzenia w utrzymywaniu równowagi

5. Wszelkie choroby powodujące upośledzenie stereotypu chodu

Są to ćwiczenia, które angażują wiele elementów ciała, ale przy tym nie męczą układu mięśniowo-nerwowego, co w przypadku SM jest niebywale ważnym elementem. 

Polecam!